Czy to suseł? Czy to surykatka? Nic z tych rzeczy, to po prostu tukotuko.
Ten umorusany piaskiem gryzoń swoją nazwę czerpie z wydawanych podczas kopania norek dźwięków 🔈 tuk-tuk 🔈. Wydaje ich całkiem sporo, ponieważ całkiem sporo swojego czasu spędza kopiąc swoje norki. Ile? A tak z 90%. Po co żyć na powierzchni, skoro można żyć pod powierzchnią, wykorzystując swoje specjalne przystosowane do tego ciało.
Tukotuko, które występują w postaci mniej więcej 60 gatunków – mniej więcej, bo oczywiście biolodzy robią jakieś problemy z genetyką, pochodzeniem ewolucyjnym i innymi kwestiami – to raczej cylindryczne zwierzęta. Mają krótkie i mocne nogi, malutkie i schowane uszy oraz niezbyt dobre oczy. Swojej podziemnej architektury dokonują na dwa sposoby: przez kopanie za pomocą wyposażonych w pazury łapek oraz za pomocą potężnych, pomarańczowych zębów. Zęby tukotuko są pomarańczowe, ponieważ w swoim szkliwie posiadają żelazo; pierwiastek ten ma je wzmacniać i zapobiegać uszkodzeniom. Wyobraźcie sobie, że człowiek chce używać zębów do kopania, nasz dentysta łapałby się za głowę i mdlał na przemian, widząc stan naszego szkliwa.
A taki południowoamerykański kolega u dentysty zbiera tylko pochwały.
Autor: Eduardomorisso, Wikimedia Commons
Dzisiejsze odjechane zwierzątko nadesłała Airel na naszym Odjechanym serwerze.