Antylopa, wersja mini.
Zawsze wydawało mi się, że już pokazywałam wam dikdika, ale okazuje się, że jednak nie. A brak dikdika jest niedopuszczalny moim zdaniem, to zwierzę tak komicznie tycie, że nie może go nie być. Ten afrykański maluch waży zaledwie kilka kilogramów i mierzy mniej więcej 40 centymetrów wysokości. Teoretycznie jest blisko rozmiarów ludzkiego noworodka, ale w praktyce jest znacznie bardziej kościsty i znacznie szybszy; osiąga prędkości ponad 42 kilometrów na godzinę. Co jeszcze jednak upodabnia naszego dikdika do ludzkiego potomstwa w wieku pieluszkowym?
Otóż Madoqua kirkii jedzą dużo, bardzo dużo, nawet kilka procent swojej masy ciała dziennie i mają piekielnie szybki metabolizm. Zużywają masę energii na kopytkowanie po sawannie i wypatrywanie naprawdę dużej liczby potencjalnych drapieżników. Mają specyficzne środowisko życia – krzaki nie mogą być zbyt wysokie ani zbyt niskie. Dikdiki sawannowe zazwyczaj więc trzymają się większych gatunków antylop jak rzepy psiego ogona. Większym antylopom to nie przeszkadza, nawet przeciwnie – mniejsze zwierzaki są bardziej czujne i potrafią wcześniej ostrzec przed zagrożeniem.
A wiecie, jak dikdiki ostrzegają przed zagrożeniem? Piszczą niczym gumowe zabawki. Jakby jeszcze nie były dość małe i dość komiczne.
Autor: Peter Steward
Dzisiejsze odjechane zwierzątko nadesłała Dagmara Kadula.