Dzisiaj potężne stworzenie o potężnych mocach niszczenia całych lasków wierzb i topoli.
To urokliwe zdjęcie zostało mi dostarczone w wiadomości prywatnej więc nie odmówię sobie przyjemności naprodukowania się na jego temat. Nasz osiągający do trzech centymetrów owad sam w sobie jest jednak nieprzyjemnym szkodnikiem.
Z pozoru, zgrzypik wydawać może się leniwy czy ociężały, ale tak naprawdę to on czeka na zmierzch. Wtedy rozpocznie po pierwsze żerowanie na korze wierzby, a po drugie – poszukiwanie partnera. Otóż poszukiwanie partnera i posiadanie go jest dla naszego stwora oczywiście ważne, ponieważ pozwala spłodzić potomstwo. To potomstwo (wyjątkowo żarłoczne dodajmy) jest również ważne dla nas, ponieważ będzie nam zżerać wierzby. Przez mniej więcej 2-3 lata larwy drążyć będą pod korą liczne tunele beztrosko pożywiając się łykiem. A potem jeszcze bezczelnie przepoczwarzą i odbędą żer uzupełniający na już zewnętrznych częściach drzewa.
No wszystko fajnie ale kto za to zapłaci?
Dzisiejsze odjechane zwierzątko nadesłał Konrad Mańkowski, a samo zdjęcie wykonała jego córka Sara Mańkowska.