Spośród wszystkich człowiekowatych orangutany są z nami najmniej spokrewnione; jednak co niektórzy dzisiaj powiedzą, że orangutanie instynkty są prawdziwie ludzkie.
Orangutan sumatrzański jest jednym z trzech występujących na planecie gatunków orangutanów, jednak w oko wpadło mi właśnie to zdjęcie i jego rodzinny (matczyny właściwie) charakter. Jak wielu naczelnych, u naszych Pongo abelii wyjątkowo silnie rozwinięty jest instynkt macierzyński oraz właściwie cała więź z dzieckiem.
Orangutany przechodzą przez kilka faz w życiu. Najpierw mamy kompletne niemowlęctwo, czyli pierwsze dwa i pół roku życia. Młode i matka są wówczas kompletnie nierozłączne, małe łapki nigdy nie puszczają futerka, a duże łapy nigdy nie przestają pilnować, żeby maluch zawsze był bezpieczny. Oczywiście taka sytuacja nie może trwać wiecznie, nadchodzi więc coś w rodzaju dzieciństwa. Kolejne 2-3 lata nasze dziecko rośnie i chociaż wciąż trzyma się blisko matki, to zaczyna bawić się z rówieśnikami. Ba, otrzymuje nawet pozwolenie na indywidualne wycieczki krajoznawcze! Oczywiście w zasięgu oczu rodzicielki, odpowiedzialność i bezpieczeństwo przede wszystkim.
Kończąc ten okres życia, nasz młodociany przedstawiciel gatunku Pongo abelii buduje własne gniazdo. Jest to zazwyczaj gniazdo niezbyt imponujące i znajduje się w pobliżu gniazda matki, ale to ważny krok ku dorosłości. Idealny moment na wejście w wiek NASTOLETNI, trwający od 5 do 8 roku życia.
Niczym u ludzkich nastolatków, u orangutanów możemy obserwować liczne zmiany fizyczne i behawioralne. Twarze ciemnieją, a futro zaczyna porastać ciało w odrobinę inny sposób. Młode również coraz częściej odłączają się od matki w celu zabawy i kontaktu z osobnikami w ich wieku; wciąż jednak nocują w pobliżu, wspólnie spędzają czas i wspólnie znajdują pożywienie. I tak w wieku ośmiu lat nasz orangutan staje się dorosły.
Wraz z dorosłością wcale nie wybiera się on jednak na drugi koniec wyspy, żeby studiować stosunki międzymałpie albo inne owocoznastwo, nie ma mowy. Chociaż w tym momencie Pongo abelii są gotowe do samodzielnego życia, chętnie i często odwiedzają swoje matki. Coś tam zjedzą, coś tam podpatrzą w budowie gniazda, wszystko co najlepsze. Pojawi się tutaj jednak różnica między płcami. Podczas gdy po 8 roku życia samice stają się dorosłe i zaczynają same mieć młode, samce kolejne kilka lat spędzają na nabywaniu męskości. Zwiększają masę (samce tego gatunku są bowiem dwukrotnie większe od samic), wykształcają specyficzne cechy płciowe i nabierają właściwej pewności siebie w kontaktach z innymi samcami. Między 13 a 15 rokiem takie orangutanie chłopaki są już gotowi na pełną samodzielność i nawet rozmnażanie.
Ale zawsze mogą wpaść do mamy na jakiegoś pysznego chlebowca albo inny posiłek, taki bardziej mięsny. Nawet przyrządzają go wspólnie! Otóż w dłoń biorą patyki, które… wkładają do mrowiska. Kiedy zdenerwowane mrówki wejdą na patyk, takie cierpliwe orangutany wyciągają go i po prostu mrówki zlizują.
Posiłki jedzone w rodzinie smakują lepiej.
Wszystkiego najlepszego (choć może trochę spóźnionego) wszystkim Mamom.
Autor: Yuliseperi2020, Wikimedia Commons
Jeśli możesz, wesprzyj mnie finansowo poprzez serwis Patronite /odjechanezwierzatka