Nie, to ani nie jest dżdżownica, ani sznurówka. To wąż.
Naszego Rena dulcis charakteryzują niewielkie, niemal symboliczne oczęta; znany on jest jako teksański ślepy wąż. Osiągając do 30 centymetrów, nie jest on jednak wcale uroczy. Przynajmniej nie dla owadzich larw żyjących pod ziemią na terenie południa USA. Dawniej znany w taksonomii jako Leptotyphlops dulcis, ten gad to krwiożerczy drapieżnik preferujący siedzenie w wilgotnej glebie. Podąża on ścieżkami innych zwierząt, poszukując mrowisk.
Kiedy nasz wąż znajdzie owadzią kolonię, wydziela specjalną, nieprzyjemnie pachnąca substancję i obtacza się w niej. Uzbrojony w taką chemiczną zbroję, może on bezczelnie wyżerać larwy. A po najedzeniu się – przy odrobinie szczęścia – może nawet liczyć na taksówkę. Przewoźnikiem przedstawicieli Rena dulcis jest syczoń krzykliwy, drobny puszczyk. Kiedy zidentyfikuje on naszego koleżkę, to chwyta go i zanosi go swojego gniazda. Za taką przejażdżkę wąż płaci usługą czyszczenia tego gniazda, wyjadając z niego różne pasożyty.
I wszyscy zadowoleni.
Autor: J. N. Stuart