Mówię ambystoma, wy myślicie aksolotl, przystojny Meksykanin w fazie larwalnej. Dzisiaj jednak jego bliski krewny, niesamowicie groźna i przerażająca (przynajmniej z nazwy) ambystoma TYGRYSIA.
Niech nie zmyli was ta uśmiechnięta mordka, przed wami absolutny fachowy zabójca ślimaków, owadów i wszelkich robaków, czy nawet przy odrobinie szczęścia drobnych, młodych ssaków (szczęścia dla naszej ambystomy, znaczy się, nie dla tych ssaków). Jako oczywiście żyjąca w wodzie kijanka, nasz śliski tygrysek może również zjadać drobne skorupiaki czy unoszące się beztrosko w wodzie larwy owadów.
Apropo larw – nasza kuzynka aksolotla bardzo przypomina go w formie larwalnej; zdecydowanie częściej jednak od niego przechodzi metamorfozę do formy dorosłej. Najprawdopodobniej wynika to z faktu stosunkowo sporej konkurencji w zdobywaniu pokarmu. Jako dorosłe osobniki, Ambystoma tigrinum zamieszkują podziemne nory, bardzo ciemne, wilgotne i pełne pysznych, treściwych posiłków. Po dużych deszczach, mogą jednak wyjść na powierzchnię w celu zróżnicowania diety i zwyczajnej zmiany otoczenia, bo dlaczego by nie. To jednak po deszczu. A co jeśli jest sucho?
Jak wszystkie płazy, nasi przedstawiciele ambystom są dosyć wilgotni i śliscy. Wykorzystują to więc spotykając się w sporych grupach w celu przytulasków, lub określając to bardziej profesjonalnie, w celu wzajemnego pokrywania się zapewniającym wilgoć śluzem.
Wdzięczne, mierzące dwadzieścia kilka centymetrów i zamieszkujące Północną Amerykę żarłoki.
Autor: Peter Paplanus