Chcieliście, żebym pisała trochę więcej o zagrożonych gatunkach, dzisiaj więc taki smutniejszy post.
Internet okrążają w ciągu ostatnich kilku dni różnorakie posty i artykuły dotyczące nosorożca sumatrzańskiego, a dokładniej 25-letniej samicy o imieniu Iman. Jej śmierć, choć oczekiwana ze względu na poważne problemy nowotworowe, okazuje się szczególnie smutna. Iman była otóż ostatnim przedstawicielem Dicerorhinus sumatrensis w Malezji.
Nosorożec sumatrzański to najmniejszy z pięciu gatunków nosorożców na świecie i jednocześnie może najprawdopodobniej zagrożony ssak na Ziemi. I chociaż z pewnością nasuwa wam się pomysł, że na spadek liczebności tego gatunku wpływa przede wszystkim kłusownictwo (w celu pozyskania rogów), nie jest to jedyna przyczyna zagrożenia istnienia naszego Dicerorhinus. Równie dużym zagrożeniem jest… samotność.
Nie da się ukryć, że chociaż najmniejszy, nasz dzisiejszy gość to jednak wciąż nosorożec. Waży jakieś 750 kilogramów, ma długość ponad 250 centymetrów oraz wielkie ego – a wszystko to wymaga odpowiedniego metrażu. Pechem Dicerorhinus jest jednak fakt, że pochodzi on z Południowo-Wschodniej Azji. Jest to część kontynentu w znacznej mierze rozproszona na wyspach, dodatkowo całkiem gęsto w dzisiejszych czasach zamieszkanych. Populacje ludzkie oraz wszystko co ich dotyczy – miasta, uprawy roślin czy fabryki – zabierają teren normalnie zamieszkiwany przez nosorożce sumatrzańskie. Dodatkowo występuje fragmentacja dzikich terenów, czyli zjawisko, w którym dawniej połączone części danego habitatu zostają nieodwracalnie rozdzielone. Zamieszkujące więc taki habitat nosorożce również zostają rozdzielone i najzwyczajniej w świecie… nie mogą się spotkać.
Ta nosorożcowa samotność nie doskwiera jednak im emocjonalnie – ale fizycznie. Jeśli dobieranie się w pary nie występuje w życiu Dicerorhinus sumatrensis dostatecznie często, samica ma dużą szansę wytworzyć różnego rodzaju zmiany (w tym właśnie nowotworowe) w swoich organach rozrodczych. Staje się ona wówczas bezpowrotnie niepłodna.
Nosorożce sumatrzańskie są chronione i hodowane w specjalnych rezerwatach, mających gwarantować odpowiednie (oraz częste) mieszanie się genów i zdrową linię genetyczną. Istnieje jednak tylko kilka takich populacji, a liczba osobników w każdej z nich spada od kilkudziesięciu lat.
Obecnie w środowisku naturalnym znajduje się nie więcej niż 80 osobników Dicerorhinus sumatrensis.
Informacje i zdjęcie pochodzą z International Rhino Foundation. Możecie u nich dowiedzieć się więcej o innych gatunkach nosorożców oraz jak wyglądają programy ochrony tych zwierząt.