Nie zdziwię się, jeśli macie ochotę ucałować ten tyci rybi pyszczek – ja mam na pewno. Ten pyszczek to jednak własność niejakiej igliczni, przed całowaniem wypadałoby się więc pytać o zgodę takiej piękności. Pewnie macie trochę wrażenie, że przedstawiam wam jakąś taką słomkę w scenicznym makijażu, ale nie, Dunckerocampus dactyliophorus naprawdę istnieje.
Nasza dzisiejsza koleżanka należy do igliczniowatych, czyli rodziny zawierającej w sobie zarówno takie podłużne ryby, jak i te o nieco dziwniejszych kształtach – pławikoniki. Wiem, być może zaczynacie troszkę łączyć wątki rodziny igliczniowatych i dziwnych form ciała. Zasadniczą różnicą jest jednak fakt, że tak zwane koniki morskie zdecydowały się upodobniać do koralowców, a iglicznie do patyków.
Przynajmniej z ogólnego pokroju. W zbliżeniu, pyszczek Dunckerocampus jest równie długi i wąski jak u innych członków jej rodziny; to jednak właśnie takim pyszczkiem najwygodniej jest wciągać mikroskopijne skorupiaki.
I to niezależnie, czy jak węgorz uwijasz się tuż przy dnie czy udajesz morską trawę
Autor: Christian Gloor