Dzisiejszy żółw jaszczurowy to jeden z najczęściej występujących żółwi w Stanach Zjednoczonych; nie cieszy się tam jednak dobrą sławą.
Być może uważacie, że już ze spojrzenia ten kolega nie wydaje się zbyt miły. Tymczasem to całkiem spokojny mieszkaniec różnych wód, na przykład jezior i strumieni. Dni spędza na pływaniu, kąpielach, unoszeniu się w nurcie i wylegiwaniu na brzegu, wciąż częściowo zanurzony. Takie aktywności rpzerywa tylko w celu posilania się wszystkim co się nada, czyli zarówno glonami, jak i drobnymi rybami, gadami, płazami i wszelkimi bezkręgowcami. Zdarzają się również ptaki i małe ssaki, ale w dużej mierze wtedy trzeba się mocno wynurzać z wody, więc po co się przemęczać? Wystarczy czasem po prostu zaczerpnąć oddech, a tak ogólnie przecież pod powierzchnią warunki są idealne.
Nie ma się więc co dziwić, że po wyjściu z wody, Chelydra serpentina grymasi. Kiedy takiego podróżnika podejdziemy, zacznie syczeć groźnie, wycofując się. Woli unikać konfrontacji, pomimo groźnych z pozoru szczęk i wielu legend. Pomimo różnorakich historii, nie udało mi się znaleźć żadnego całkowicie potwierdzonego przypadku odgryzania ludziom palców czy dłoni. Ugryzienie będzie oczywiście bolesne – żółwie nie posiadają zębów, jednak brzegi otworu gębowego są bardzo ostre – ale raczej nie pozbawi nas czegokolwiek.
Żółw jaszczurowy musi więc być całkiem nieszczęśliwy z powodu takich twierdzeń, bo w większości wiążą się one również ze względu na mylenie tego miłego gada z jego większym, cięższym i groźniejszym krewnym z tej samej rodziny. I fakt, owy Macrochelys temminckii (żółw sępi) naprawdę parę razy odgryzł jakimś pechowym ludziom palce – nie można przecież jednak traktować obu gatunków tak samo!
Trzeba być tolerancyjnym i naprawdę nie oceniać organizmów na podstawie ich filogenetycznych krewnych. Wasze zrozumienie z pewnością wywoła uśmiech na pysku żółwia jaszczurowego i poprawi mu dzień.
Źródło: iNaturalist
