Wczoraj poznaliście strzałki miłosne, to dzisiaj czas na ampleksus. Mówiąc ładnie, to taki miłosny przytulasek u płazów. Mówiąc biologicznie, to chwyt godowy zapewniający złożenie jaj i ich zapłodnienie. Czym jednak różni się od kontaktu płciowego innych zwierząt, takich jak ssaki czy gady?
Dosyć ciekawe jest, że pomimo baaaaardzo bliskiego kontaktu obu osobników, zapłodnienie jest zewnętrzne. Samiec wchodzi na samicę i chwyta łapami (tylnymi lub przednimi). To uścisk wyjątkowo mechaniczny, zapewniający samcowi stabilność. Cały akt trwać może nawet kilka godzin, więc samiec stabilności potrzebuje, ponieważ inne samce będą chciały go zwyczajnie zrzucić. Jednocześnie, ampleksus gwarantuje, że wydzielanie plemników i składanie jaj nastąpi w tym samym czasie. Ampleksus brzmi więc jak super sprawa.
Ale w sumie nie do końca. Problemy z ampleksusem istnieją u obu płci. U samców ampleksus jest odruchem bezwarunkowym wynikającym z podrażnienia konkretnych receptorów skórnych, więc w okresie godowym samiec może błędnie spróbować ampleksusu z innym gatunkiem, jakimś przedmiotem lub nawet rybą, co dla ryby skończyć się może śmiercią.
Samice jednak mają gorzej, ponieważ dla niej ampleksus może zakończyć się śmiercią, jeśli zachodzi w sposób zbiorowy. To sytuacja, w której samce ignorują samca właściwie kopulującego i przyłączają się do, cóż, akcji. W liczbie mnogiej podkreślam. A obecność kilku samców na jednej samicy oznacza, że może ona zostać najzwyczajniej w świecie przygnieciona lub uduszona.
Wtedy w rozrodczej grze przekazywania swojego materiału genetycznego nie wygrał żaden samiec – wygrała za to fizyka.
