Ta nadrzewna żabeczka uchwyci wasze serca swoim szczerym uśmiechem, wielkimi oczami i paluszkami chętnymi do chwytania waszego kciuka niczym jeszcze czerwony noworodek. Nic więc dziwnego, że nasza Agalychnis callidryas jest chyba najczęściej pojawiającą się maskotką płaza pośród wszystkim niesamowicie potrzebnych do ludzkiego (dziecięcego) szczęścia maskotek dzikich zwierząt. Inne zwierzęta z Kostaryki raczej jednak nie uważają, ze jest urocza.
Przede wszystkim zwróćmy tutaj uwagę na te wielgachne, czerwone oczy i bardzo wąskie, czarne źrenice. Jest to nie tylko przystosowanie do widzenia w ciemności (przydatne, jeśli jak ta chwytnica większość nocy spędzamy na nie-spaniu), ale również do przerażania przeciwników. Normalnie, w ciągu dnia, Agalychnis callidryas siedzi sobie bez ruchu, z zawiniętymi pod brzuchem nogami i zamkniętymi oczami. Jeśli wyczuje ona jednak zbliżającego się drapieżnika, gwałtownie otworzy oczy, aby przerazić go na kilka krótkich sekund i czmychnąć w gąszcz dżungli. Kamuflaż i gwałtowne, niespodziewane otwieranie oczu są właściwie jedynymi strategiami obronno-przetrwalnymi tej oto chwytnicy, gdyż, być może ku waszemu zdziwieniu, jest ona nietoksyczna. Jak to, płaz i nie jest toksyczny? Szok i niedowierzenie, naprawdę.
Jak więc rozmnaża się nasza nietoksyczna, drzewna żabeczka? Pomimo tego, że chwytnica kolorowa jest całkiem niezłym skakaczem i dobrze radzi sobie na drzewach, nie schodzi na dół praktycznie nigdy. Skrzek składa więc nie w drobnych zbiornikach wodnych, ale nad takimi zbiornikami, w liściach zwiniętych kleistymi substancjami, z jajami w środku oczywiście. Pozwala to skutecznie zabezpieczyć maluszki przed pożarciem i umożliwia im zeskoczenie do wody, kiedy już zdecydują się jaja opuścić. Kijanki w wodzie przebywają kilka tygodni i po przeobrażeniu się wskakują na drzewa, aby w miarę możliwości, na ziemię już nigdy nie wrócić.
Chyba, że mają zaraz zostać zjedzone. Ziemia nie wydaje się wtedy taką złą perspektywą.
Autor: Paul Prior