Turlu turlu turlu. Tak brzmiałby ten pająk z rodziny Spachaczowatych, gdyby umieścić go w grającej książeczce dla dzieci. Generalnie nie wydaje się szczególnie ciekawy, ot 2 centymetry, 8 nóg, trochę sprytu i szybkość. Jednak nasza dzisiejsza Carparachne ma wyjątkowy sposób obrony, jaką jest szybciutka ucieczka przez turlanie się z zamieszkiwanej przez nie pustynnej wydmy. Oczywiście, oznacza to długą, powrotną wędrówkę do swojej norki, te pająki unikają więc tego. Wolą zakopać się w tunelu ponad 20 krotnie dłuższym od nich, którego wykopanie wymaga usunięcia 80 000 krotnie większej masy ciała niż waży sama Carparachne. Nic więc dziwnego, że nasze maleństwo woli uniknąć zwijania się w kuleczkę i siedzi w domu, unikając innych stworzeń, o ile nie jest w stanie ich zjeść.
Prawie jak ja, poza tym częściem z jedzeniem. Zazwyczaj.
Źródło: ABC Science