Wygląda jak wonsz rzeczny, ale wcale nie jest niebezpieczny!
Głównie dlatego, że ajolot to ani nie wąż, ani nie jest rzeczny. To endemiczna, meksykańska amfisbena, czyli zwierzę, które nie do końca chciało być wężem, ale również nie mogło się całkowicie zdecydować na bycie jaszczurką. Ewolucja zostawiła więc naszego ajolota z dwoma tycimi łapkami, podłużnym ciałem i zaokrąglonym pyszczkiem. Spędza więc on całe dni na kopaniu tuneli, jedzeniu i ukrywaniu się, starając się nie być zjedzonym przez coś większego i potężniejszego. Dwoma tycimi łapkami ciężko się bronić, więc poza niezdarną ucieczką, ajolot może jeszcze jedynie odrzucić swój ogon; ten jednak się nie regeneruje i to śliczne 30 centymetrów czystej miłości zmieni się w nieco ponad 25 centymetrów wybrakowania i rozgoryczenia.
Trochę jak zawartość naszego portfela po wykwintnej kolacji.
Źródło: Documenting Reality